بازیهای آسیایی جاکارتا یکی از دو مسابقه بزرگ و بعد از المپیک مهمترین نقطه ارزیابی عملکرد مدیریت فدراسیون است.

موضوع به کارگیری یک مربی کارآزموده برای تیم های ملی اهداف پروازی به اندازه کافی مهم بود. توجهم وقتی جلب شد که در اواخر سال 1396 شنیدم مذاکراتی با آقای رودولفو ویگانو آغاز شده است.

اولین قدم در استخدام سرمربی تیم ملی بررسی برنامه پیشنهادی مربی است. در مورد مربیان دارای کارنامه مناسب، برنامه بیش از آنکه ابزاری برای مقایسه هدف مربی و هدف فدراسیون و میزان انطباق این دو هدف باشد، حاوی اطلاعات مهمی برای اطمینان از توان فدراسیون برای اجرای آن است. مربیان خوب جنبه های مختلفی از نیازهای تمرین و مسابقات را در برنامه خود ذکر می‌کنند و فدراسیون که کارفرمای مربی است میبایست بتواند به موقع نیاز را برطرف کند یا در هنگام مذاکرات منابع مورد نیاز را با توان خود تطبیق دهد.

برخی از نکات کلیدی در اولین مصاحبه رییس فدراسیون بیان شد:

• به دنبال جذب مربیان خوب و مطرح هستیم و سعی داریم از بهترین های جهان برای تیم ملی ایران بهره ببریم.
• مربی فعالیت قهرمانان را بررسی خواهد کرد.
• مذاکرات نهایی پس از این مرحله است.
• او مسلما مربی تیم ملی خواهد بود.
• مربیان ایرانی از سراسر کشور  از دانش او بهره مند خواهند شد.
• هدف کسب مدال باریهای آسیایی و نخستین سهمیه المپیک اهداف پروازی است.

انتظار می‌رفت این کلمات به مفهوم آن باشند که برنامه‌ای وجود دارد و فدراسیون آن را دنبال می‌کند. یا اینکه فدراسیون تیراندازی برنامه اولیه مربی را در اختیار دارد و در مذاکرات نهایی برنامه کامل را دریافت خواهد کرد.

در کمتر از دو ماه ویگانو استعفا داد. فدراسیون دلیل استعفای ایشان را بیماری فرزندشان اعلام کرد! بلافاصله «مارکو کونتی» همکاری با فدراسیون تیراندازی ایران را پذیرفت و جانشین مربی قبلی شد. او نیز روز قبل از اعزام به جاکارتا استعفا کرد. فدراسیون دلیل استعفای ایشان را بیماری اعلام کرد!

راستی آزمایی صحت دلایل اعلام شده موضوع مهمی نیست. موضوع این نوشته میزان توجه فدراسیون به اهمیت برنامه است. متاسفانه هیچ یک از دو مربی سندی به عنوان برنامه منتشر نکردند. تیم های ملی اهداف پروازی بدون سرمربی به اندونزی و کره اعزام شدند. در باره نحوه انتخاب اعضای تیم های ملی اهداف پروازی شبهات قابل توجهی وجود داشت و هنوز نیز مرتفع نشده است. از آنجا که چگونگی انتخاب اعضای تیم های ملی  موضوعی مهم و یکی از مواردی است که می بایست در برنامه آماده سازی تیم های ملی مورد توجه قرار گیرد در آینده یکی از قسمتهای این مجموعه به طور ویژه به آن اختصاص خواهد داشت. در اتنتخاب تیم ملی شیوه نامه نحوه انتخاب اعضای تیم ملی رعایت نشد. این شیوه نامه در اسفند 1385 به تصویب مجمع فدراسیون تیراندازی رسیده بود.

قبل از اعزام تیم به جاکارتا گزارشی از وضعیت فنی تعدادی از ورزشکاران یکی از مواد «تیراندازی به اهداف پروازی» تهیه شد و آن را به آقای ملک محمدی و به اصرار ایشان به آقای دادگر ارایه کردم. در این گزارش برخی از نقایص فنی آشکار ورزشکاران با روشهای تحلیل عملکرد بیان شده بود. اشکالات پیش پا افتاده ای در این گزارش مورد توجه قرار گرفته بود که در صورت توجه می‌شد در کوتاه مدت آنها را برطرف کرد. در ادامه همین گزارش از فدراسیون درخواست کردم که برنامه آماده سازی تیم ملی تیراندازی به اهداف پروازی را در اختیارم قرار دهد. دستور رییس و دبیر فدراسیون برای این اقدام صادر شد ولی سه ماه پیگیری مشخص کرد که برخلاف آنچه دبیر و رییس محترم فدراسیون تصور می کردند، تیم ملی تیراندازی به اهداف پروازی فاقد برنامه بوده است.

وقایع ثبت شده در باره پیگیری سه ماهه یاد شده بسیار جالب است. در میانه این پیگیری‌ها برخی از دلایل شکست تیم های ملی اعزامی به  بازیهای آسیایی جاکارتا آشکار شد. از جمله یک مسئول اداری که همراه تیم اعزام شده بود پس از بازگشت به ایران مستقیما به من گفت که :

«با اعضای تیم ملی تفنگ در شب قبل از مسابقه جلسه داشتم، گفتم که اگر به فینال نرسید دیگر امیدی به حضور در تیم ملی نداشته باشید.» (سه غلط )

1- جلسه مسئول اداری با اعضای تیم ملی، 2- انتقال توجه آنها از اجرای مهارت به نتیجه،3- افزایش اهمیت نتیجه و افزایش مضر انگیختگی،!!!

با دستور رییس فدراسیون کارگروه فنی اهداف پروازی تشکیل شد و قرار شد موضوعات فنی که مهمترین آن بررسی دلیل عملکرد ضعیف تیم های ملی اهداف پروازی در مسابقات اندونزی و کره و همچنین بررسی برنامه آماده سازی تیم های ملی بود تشکیل شود. جلساتی که علاوه بر رییس و دبیر فدراسیون با حضور 2 ورزشکار!!!، مربی تیم ملی، رییس کمیته اهداف پروازی، یکی از داوران  و دو نفر از مربیان بین المللی تشکیل شد.  افراد دیگری که مسئولیت‌های اداری داشتند در این جلسات حاضر می شدند و نظرات آنها در امور  فنی طرح می‌شد.  روشن است که  اصل بسیار مهم «پرهیز از تزاحم منافع» در انتخاب اعضا مورد توجه قرار نگرفت. کسانی که در معرض انتخاب به عنوان عضو تیم ملی هستند و هر فردی که به هر نحوی عملکرد وی در کمیته فنی مورد بررسی قرار می گیرد نمی توانند و نباید عضو کمیته فنی باشند. مربی تیم ملی هم می بایست تنها به عنوان کسی که برای ارایه گزارش عملکرد به کمیته دعوت می شود در جلسات آن حاضر شود.

• بیش از 10 جلسه تشکیل شد.
• صورتجلسات ارایه شد.
• هفت بار مصوبه ضرورت ارایه برنامه در متن صورتجلسات آمد و برنامه آماده سازی تیم ملی ارایه نشد.

 تیم ملی اهداف پروازی در طول سالهای بعد نیز برنامه آماده سازی نداشت.

جمع بندی:

1. فدراسیون به دنبال جذب مربیان خوب و مطرح است و سعی دارد از بهترین های جهان برای تیم ملی ایران بهره ببرد. چنین فردی مربی تیم ملی خواهد شد و مربیان ایرانی در سراسر کشور از دانش او بهره مند می شوند.
2. هدف فعالیت در حوزه ورزش قهرمانی در اهداف پروازی کسب مدال بازیهای آسیایی و نخستین سهمیه المپیک اهداف پروازی است.
3. تیراندازی از ورزشهای جدید است و در آن برنامه آماده سازی ورزشکاران به عنوان یک برنامه عملیاتی ذیل برنامه راهبردی فدراسیون تعریف می شود.
4. برنامه بر اصول برنامه ریزی تمرین از جمله هدف گذاری، پیش بینی منابع مورد نیاز، شبکه سازی عوامل موثر بر موفقیت، بررسی نقاط ضعف و توانایی های ورزشکاران، تدوین برنامه تمرینات فنی، جسمانی، ذهنی و تاکتیکی با تکیه بر طراحی صحیح مشق تمرین (Training Drills) و توجه به زمانبندی نقاط ارزیابی تکیه می کند.
5. نقطه مقابل این رویکرد چنین بیان می شود: «می خوای بشی تیراندازی ، هی پر کن و هی بنداز

متاسفانه تعداد زیادی فشنگ برای «هی پر کردن و هی انداختن» مصرف شد ولی نمودار عملکرد ورزشکاران در پایان مسابقات چنین بود:

ماموریت تعریف شده فدراسیون تیراندازی چنین است: فدراسیون تیراندازی سازمان تخصصی متولی ورزش تیراندازی است که به صورتی دانش محور، پشتیبانی از استعدادها و قهرمانان ورزش تیراندازی را بر اساس بالاترین استانداردهای بین المللی ورزش تیراندازی در جمهوری اسلامی ایران توسعه می دهد.

آیا بدون برنامه چنین ماموریتی قابل اجرا است؟