آیا به روانشناس ورزشی تیراندازی نیاز دارم؟

با تحليل رشته‌هاي متفاوت ورزشي، روانشناسان، تيراندازاي به اهداف پروازي را در گروه ورزشهايي با ويژگي و الزامات مهارتي بالا و پيچيده طبقه‌بندي ميكنند. حتي تيراندازان فعال اغلب متمايلند تا بخش دوم: يعني الزامات مهارتي بالا و پيچيده را ناديده انگارند.

اما چگونه ممكن است تيراندازي متوجه ارزش واقعي فن در ورزشي كه انجام ميدهد نباشد؟ … يكي از توضيحات ممكن است مرتبط با ويژگي خاصي باشد كه اين ورزش دارد يعني وجود دو روش كاملا متفاوت در تيراندازي به اهداف پروازي:

الف) روش اول كه تقريبا روشي غريزي و صيقل نيافته است، روش آماتوري تمرين تيراندازي ناميده ميشود. حتي اگر اين روش امكان شكستن تعداد زيادي از اهداف را در برخي موارد ايجاد كند، مطلقا اطميناني را در شكستن هدف بعدي ايجاد نميكند…

مطمئنا اين روش تيراندازي، مناسب كسي نيست كه آرزو ي تبديل شدن به تيرانداز برتر درمسابقات بين‌المللي، در سطح جهاني و يا المپيك را در سر دارد. در اين مورد و با اين روش تيراندازي در موقعيتي نيستيد كه در مورد فن تيراندازي صحبت كنيد. ميتوانيد در مورد مهارت ذاتي و توانايي طبيعي سخن بگوييد… اما نه بيشتر . بسياري از تيراندازان خوب جهان با اين روش تيراندازي ميكنند.

ب) روش دوم، روش تيراندازي است كه از دست ندادن حتي يك بشقابك را هدف اوليه خود ميداند. كاملا بديهي است، مهارت، غريزه، و توانايي طبيعي به تنهايي براي دستيابي به اين هدف كافي نخواهد بود . در اين حالت، لازم است تيرانداز خود را در شرايطي قرار دهد كه با تلاشي زياد و بهينه، مهارت كامل در اجراي فن را ياد بگيرد. در عين حال، او بايد خود را وادار كند تا بيشترين توانايي فكري و آمادگي بدني را به ميدان بياورد. او نبايد تنها به طور غريزي عمل كند. بر اساس اين روش، تيرانداز مي‌داند كه تمام عمليات تيراندازي بايد سازماندهي شود، و ماهرانه به كوچكترين اجزاء اصلي خود تجزيه شده، و با هماهنگي رواني، به صورتي انجام گردد كه هميشه به درستي اجرا شود حتي اگر بارها تكرار شود ( همانگونه كه در مسابقه اتفاق مي افتد ).

همچنين تيرانداز بايد اين حقيقت را بداند كه عمليات وي با ثبات كامل، همواره بايد در عرض چند دهم ثانيه انجام شود. اين حقيقت، به هيچ وجه، نبايد وي را ذره‌اي نگران كند، چرا كه او ميداند اين يكي از خصوصيات بنيادي ورزشي اوست . در طي تمرينات فني، تيرانداز روي اين موضوع كار مي كند و موفق به “افزايش مهلت ذهني” خود از چند دهم ثانيه تغيير تا ثانيه‌هاي بي پايان ميشود.

بعد از درك اين نقطه نظر، روشن مي شود كه ورزش هاي محدودي ويژگي هاي مشابه دارند، وابستگي به سرعت، پيچيدگي عملكرد، و نياز به توانايي غير معمول در هماهنگي تحريك يا توانايي فرسايشي تكرار دارد. به صورتي كه ، برخي مهارت ها (psychomotor) رواني عضلات حتي از ايستگاهي به ايستگاه ديگر تفاوت داشته باشند، و ورزشكار با اين خصوصيات در مسابقه مواجه باشد.

به طور كلي، ورزشکارانی كه تيراندازي را به صورت تفريحي دنبال مي كنند، تماشاگران، و رسانه هاي گروهي، نشان دادهاند كه به درستي ميزان پيچيدگي اين ورزش را در جايي كه تيرانداز مي خواهد به عملكردي در سطح ارزشي بالا برسد، نمي دانند . آنها كماكان نياز به جستجو ي استعدادهاي ذاتي به عنوان يك رويكرد بنيادي در اين رشته را تكرار مي كنند.

همانطور كه اشاره شد، اين براي تيراندازاني با معيارها و اهداف بزرگ كافي نيست … تيراندازا ني در سراسر جهان معني اصلي “آمادگي عقلي و فني ” را دريافته اند (كه در حقيقت ، تعدادشان زياد نيست …) ، و كساني كه عمليات فني در هر مسابقه را باموفقيت اجرا مي‌كنند ، و تاج قهرما ني را هر بار با يورشي بدست ميآورند… ضرورت زيادي براي هيچ نوعي از پشتيباني براي آمادگي رواني احساس نميكنند.

يك تيرانداز بزرگ پيوسته تلاش ميكند تا سطح فني خود را به طور ثابت در اوج نگه دارد، كه از منظر ناظر منصف، اجراي آن هميشه آسان نيست . پيش بيني اهداف با اشراف كامل، هم در چگونگي كنترل آنها، و هم در توانايي كنترل آنها … بر اساس قاعده.  او هيچ فرصتي بر اي ضعف ندارد. او اجازه ندارد آمادگي هوشيارانه خود را با شك و عدم اطمينان از توانايي فني بي‌ثبات نمايد . به عبارت ديگر، تيرانداز، از منظر فني ميداند براي توانايي مراقبت از عملكرد خود، بايد هميشه سطحي از توانايي ذهني را تحت كنترل كامل حفظ نمايد. بخصوص وقتي كه هدف را مورد اصابت قرار ميدهد. او ميداند اگر فن خود را به طور ثابت كنترل نكند، زوال فني در بلند مدت اجتناب ناپذير بوده و مهارتش به او وفادار نخواهد ماند… و دير يا زود لحظه‌اي خواهد رسيد كه عملكرد او را به خطر خواهد انداخت. وقتي اين اتفاق بيافتد، همه چيز نابود مي شود. ممكن است بر اي خروج از اين وضعيت مجددا، زماني طولاني و تلاشي زياد مورد نياز باشد.

تيراندازي كه متوجه اهميت كنترل باثبات وضعيت فني خود است، بسيار مواظب زمان تمرينات خود خواهد بود. تاييد موفقيت براي او تنها نميتواند “چند هدف ر ا زدم؟” باشد، بلكه “چگونه آنها را زدم؟” نيز در عملكرد او اهميت دارد.

به محض اينكه تيراندازي كه اين احتمال را ميشناسد، حس عدم اطمينان خود را كشف كرد ، همه توانايي خود را به كار خواهد برد تا دليل فني خطا را با حزم و اطمينان كامل درك كند . چنين تيراندازي مي داند در غير اينصورت، سايه شك به درون فكر او نفوذ خواهد كرد . اين سايه “سنگینی ترديد رفع نشده” است، كه اگر با مسئوليت پذيري و سازماندهي كامل با آن مواجه نشويم، حتي مي تواند باعث و محرك عدم اطمينان بيشتر و نارسايي در كارايي وي (شما ) در انجام وظايف گردد. اينها مختصرا وضعيتهاي احساسي هستند كه نااميدانه تيرانداز را به سوي خطا سوق ميدهند.

تيرانداز مطلع برخلاف ديگران خود را به اين محدود نمي كند كه هدف از دست داده را دوباره فراخواني كند و يك بار، دوبار و يا بيش از 10 بار بزند و باور كند كه مشكل را حل كرده است . او پيشتر خواهد رفت، اما نه همان وقت! تيرانداز مطلع ميداند كه بايد هرچه زودتر توقف كند، … فكر كند، تحليل كند و سپس برا ي يك تمرين اختصاصي برنامه ريزي كند . او بايد اين كار را به تنهايي انجام دهد تا مزاحم ديگران نشود و همينطور مورد مزاحمت ديگران قرار نگيرد.

همچنين نبايد هيچ محدوده زماني را تا دستيابي به كنترل كامل روي عامل ايجاد مشكل، در نظر بگيرد. اشاره به اين خصوصيات ويژه به معني آن است كه بايد تيراندازی آماده و باهوش بود. تيراندازي كه به لحاظ فني آماده است، از تواناييها ، از قدرت، از اعتماد به نفس، خود “آگاه” است … با آرامش، خونسردي و احساس عميق شادي، انتظار لحظه پا گذاشتن در ايستگاه، را مي‌كشد…

با اطمينان مي داند كه چگونه قادر به توقف پرواز هدف است… و مي داند مسلما آن را متوقف خواهد كرد! يك دانش آموز، كه ميداند كاملا براي آزمون آماده است در وضعيت رواني مشابهي با تيرانداز بالا قرار دارد. در وضعيت بهينه ، راحت، مطمئن و آگاه به توانايي هاي خود با آزمون مواجه مي شود . او ميداند كه موفقيت، از طريق استواري و آمادگي كامل بر اي او قطع ي است ! بهرحال، ممكن است همان دانش‌آموز تنها چند روز بعد با آزموني مواجه شود كه ميداند براي آن به خوبي آماده نشده است… و پس از اين تشخيص، نامطمئن و دلواپس ميشود. در دنيا هيچ كمك رواني بر اي كمك به وي در غلبه بر اين ناراحتي و عدم اطمينان ذهني كه به دليل ضعف آمادگي خود او پيش آمده وجود ندارد.

يك مثال كوچك براي توضيح به ما كمك ميكند:

بانك اطلاعاتي امتيازات تمرينات و مسابقات شما نشان ميدهد كه ميانگين كلي اهداف اصابت شده 22.5 از 25 است (اميدوارم شما بخوبي اين بانك اطلاعاتي را در كامپيوتر خود سازماندهي كرده باشيد و بطور مستمر آن را در دوره حداقل 2 ساله با امتيازات تمرينات و مسابقات خود ايستگاه به ايستگاه و هدف به هدف به روز نماييد). اين يعني شما بايد با جديت كار خود را براي ارتقاء توان فني خود ادامه دهيد.

اگر در مسابقهاي، امتياز 24 از 25 را به دست آورديد، خوب است، اما فورا به سراغ دوستان خود نرويد تا به او دليل از دست دادن تنها يك هدف “آشغال” را بگوييد. آن را نزد خود نگه داريد و به خود بگوييد، چه عامل فني يا رواني امكان اين را ايجاد كرد تا با متوسط 22.5 از 25 امتياز 24 را بدست آورم؟

اين دو رويكرد كاملا متفاوتند: در مصداق اول، شما نشان ميدهيد كه به دنبال خشنودي بي‌فايده اي براي امتياز 24 خود در مسابقه هستيد (وضعيت ذهني ضعيف در فكرتان… من فقط يك اشتباه كردم چرا كه 24 هدف را زدم)، و در مصداق دوم، نشان ميدهيد كه در تمركز رو ي بهبود مهارت فني تداوم داريد … اين خيلي مفيدتر است و شما همچنين خود را در سطح رواني مثبتي براي خرسندي از خود قرار داده ايد (من از سطح فني خود بهتر عمل كرده ام، و همچنين دليل آن را فهميده‌ام! شخصيت خود و توانايي كنترل خود را در تيراندازي توسعه داده ام و اين دليل رضايتم است!)

وقتي اين روش را براي استدلال پيش مي‌گيريد، مشي شما در مسابقه صحيح تر و سبكبارتر خواهد بود…

پاي خود را با روياي “پيروزي غير ممكن” كه به دنبال خود تجربه اي معمولا و در اغلب اوقات “تلخ و نااميدكننده” دارد در ايستگاه نخواهيد گذاشت.

در عوض، شما يك هدف راضي كننده را براي خود تعريف خواهيد كرد كه “بانك اطلاعاتي” شما آن را با ارتباط منطقي و بيطرفي تعيين خواهد كرد: 22.5 ! روي آن تامل كنيد و تلاش كنيد تا اگر مي توانيد بهترش نماييد، حتي با نيم امتياز، ايجاد يك پيشبيني غير واقعي براي شما موجب سطحي از اضطراب خواهد شد، و ميدانيم اين وضعيت احساسي چگونه ضرري براي ورزش ما دارد!

از اين رو، بايد انتظار داشته باشيد كه به طور متوسط در طول مسابقه 2.5 هدف را از دست بدهيد ! از خطاي پيش آمده متعجب نشويد، و به هيچ تماشاگري ميزان عصبانيت يا به تعبير ديگر ضعف خود را در نحوه آماده سازي نشان ندهيد و خوشبينانه وقتي صفر پيشبيني شده كه رايانه دقيق و بي طرف شما بر اساس امتيازات قبلي‌تان توليد كرده است، تا پايان مسابقه رو نشان نداد، متعجب شويد.

مسخره است اما واقعیت دارد، معمولا برای بسیاری از تیراندازانی که هرگز قهرمان نخواهند شد آسانتر است كه مشكل را به جاي ضعف فني به ضعف رواني نسبت دهيد.

واقعيتي كه مكررا در ميادين تيراندازي با آن روبرو ميشويم اين است كه تيراندازاني كه مدعي توانايي فني هستند (و اغلب در حد متوسطي هستند) و ممكن است گاه گاه موفق به ثبت امتياز 25 شوند اغلب امتياز ضعيف خود را به “ضعف مهارت ذهني” نسبت ميدهند. خوشبختانه براي آنان، دليل آنطور كه اظهار ميكنند، نيست. به هر حال، براي اين تيراندازان راحت تر است كه توضيح مشكل خود را بر اثر مشكلات رواني بدانند چرا كه تصور ميكنند اينكار موجب ميشود كه مسئله راحت‌تر حل شود، اما اينطور نيست.

حل مشكل حقيقي رواني تيراندازان بسيار سخت‌تر است. از انداختن خود به اين تله پرهيز كنيد، چرا كه در غير اين صورت ممكن است خطر تبديل يك مشكل فني عادي را به يك مسئله رواني كه وجود نداشته به جان بخريد. لازم است تمام هم خود را در تحليلي با حداكثر عمق و صحت براي پيداكردن مشكل واقعي به كار ببنديد .از طرف ديگر، در حقيقت، اهميت، پيچيدگي و دشواري مشكلات رواني كاملا متفاوت است، اين مشكلاتي است كه بيشتر وقتي آشكار ميگردد كه برخي تيراندازان كه اتفاقا داراي سطح آمادگي فني براي پيروزي در يك مسابقه مهم بين‌المللي هستند، به صورت غير منتظره قادر به پيروزي نشوند. تحليل اين موضوع دشوار دو عامل بنيادي را آشكار ميكند:

الف) تيرانداز منظور نظر، كه تصور ميشود به لحاظ نظري مهارت بهينه دارد، قادر به اعمال صحيح آن نيست.

ب) توانايي رواني وي براي به كانون آوردن بخشها ي ضروري و بنيادي عمليات خود با “رفتاري متمركز” به شدت به خطر افتاده و نگهداري آن تقريبا غير ممكن شده است . ذهن وي همواره سرگردان است، و مهارت عاد ي كه برا ي متمركز ماندن به كار مي برده، ديگر به وي كمك نميكند به‌ شدت تلاش كنيد تا موضع خطاي خود را پيدا كنيد.

پس از همه چيزهايي كه تاكنون نوشته ايم، بايد فكر كنيد كه تنها توانسته ايم ميزان اهميت آمادگي رواني صحيح در ورزشمان، آنهم در برخي موارد خاص را بيان نماييم. هنوز بسياري موارد متضاد صحيح وجود دارند. تنها ميخواهيم سعي و كمك كنيم كه تيرانداز به جاي تصور اينكه مشكل وي ناشي از طبيعت رواني وي است، (استفاده از اين منطق مي‌تواند بسيار خطرناك باشد و شمارا به راه اشتباه سوق دهد. تيرانداز به رفتن به راهي ادامه ميدهد كه از مسئله واقعي وي يعني “تعريف صحيح مسئله فني وي” و حل آن و در نهايت اعمال مهارت “رفتار اصلاح خطا” است. دور است) از سبك شمردن اشتباه فني كه خودش انجام داده پرهيز كند.

به نظرميرسد اين وضع مي تواند از نظر عملي براي تيراندازي كه قادر به اعمال تداوم در كارايي خود نيست بسيار جالب باشد. از شما نمي‌خواهيم كه به اشتباه مسئله را تغيير دهيد، در موضع نقد روانشناسي نيستيم ، اما اصولا و در واقع مشكل فني است كه به مشكل رواني تبديل ميشود، بنابراين، اغلب افراد وقت غير ضروري را در اين زمينه تلف ميكنند كه براي هر راه حلي نامناسب است. براي اينكه هر شكي را در مورد جايگاه خود رفع نماييم، بايد برخلاف آنچه در ابتدا به نظر ميرسد بگويم كه:

در طول اين سالها، بر مبناي اين نظريات و با اجراي آن در چند فدراسيون ملي كار كرده‌ام و اعلام مي كنم، قطعا همكار ي افراد حرفهاي روانشناسي ورزشي سودبخش بوده است.كار آنها مفيد است و بايد با رعايت شرايط زير به پشتيباني خود ادامه دهند:

الف) اولين شرط آن است كه متخصص روانشناس ي ورزشي بايد به متخصص روانشناسي تيراندازي تبديل شود. هر روانشناس اطلاعات مهمی دارد اما براي آنكه مطالبِ درست به تيرانداز انتقال داده شود تا بتواند از توانايي هاي فني خود حداكثر بهره را ببرد، متخصص بودن در روانشناسي ورزش به تنهايي كافي نيست…

روانشناس ورزشی بايد تيراندازي را بشناسد، با تيراندازان و “كادر فني” شانه به شانه زندگي كند، نه تنها شرايط احساسي بلكه او بايد ويژگيها، جزييات، و خصوصيات اين ورزش را درك كند.

علاوه بر آن، او با همكاري نزديك با مربي، بايد توانايي درك خطاهاي محتمل فني تيرانداز را نيز داشته باشد… در اين حالت، يك روانشناس مي تواند به طور موثري كار مفيدی انجام دهد.

در اين جا، ميخواهيم يك روانشناس حرفه اي برجسته كه با تلاش زياد و با مقدار زيادي از خود گذشتگي، درك و رسوخ به دنياي اهداف پروازي را براي خود ممكن كرد به ياد شما بياورم. ما لحظات موفق و تجربيات باارزشي را در رشد حرفه‌اي با يكديگر داشته ايم:

پروفسور آلبرتو چي

ب) شرط دوم اين خواهد بود كه حضور روانشناس در تيم موجب نخواهد شد كه تيرانداز وظيفه خود را در بهتر شدن و يا در تكميل مهارت ها از منظر فني فراموش نمايد. يكي از تجربيات مكرر ما در ميادين تيراندازي اين بوده كه تيرانداز به ما مراجعه كرده و اين جملات را بيان نموده است :

“فقط نميتوانم عملكرد خود در تمرين را در مسابقه نشان دهم”

“ميانگين من در طول مسابقه حداقل يك يا دو امتياز كم ميشود!”

و بالاخره، آنها ميگويند:”اين فعاليت ذهنيم است كه بايد روي آن كار كنم !”

مي توانم شرط ببندم كه اگر روانشناسي در آن لحظه در ميدان حضور داشت ، بلافاصله به نزد او ميدويدند!

اعتقاد دارم كه اين تيراندازان، كه محدوديتها ي فني آنها را مي شناسيم، تقريبا در همه موارد، نيازي به تمرين ذهني ندارند و همچنين نيازي به روانشناس ندارند. بيش از هر چيز ديگر، هنوز، بايد با فروتني تمام كار كنند، تا محدوديتهاي فني خود را پيدا كنند!… حداقل تا زماني كه بتوانند به طور روشمند روي مشكلات فني خود به‌دقت انگشت بگذارند.

تمرين و مسابقه بايد با يك ذهنيت و در زمان مربوط به خود ( 25 دقيقه) براي 6 تيرانداز در يك جوخه انجام شود… لازم است به ياد داشته باشيد اين تيراندازان اغلب مشكلات فني كه دارند را در پشت شرايط مورد علاقه خود پنهان مينمايند،

به عنوان مثال، تمرين در ميدان خود، تمرين تنها و يا با دوستان مورد علاقه چنين شرايطي را بوجود ميآورد. در چنين مواردي،

ما با نقاط مرجع مثبت احاطه شده‌ايم.

هيچ فشاري رويمان نيست…

اوضاع رواني مان بسيار مساعد است.

در تمرين هستيم،

خطا هيچ اثر عملي روي ما نخواهد داشت.

“تنها در تمرين هستيم”

سطح ذهني ما، با تعداد زياد ي عوامل بيروني و شرايط رواني، مساعد حمايت ميشود

بنابر این بسيار ساده است كه تصور كنيم همه چيز به‌خوبي پيش ميرود. در اين مورد، تنها كار تيرانداز اصابت يا عدم اصابت هدف است …. و نه اينكه چطور. تعداد زيادي هدف ممكن است تحت اين شرايط مساعد شكسته شوند، بسيار بيش از آنكه سطح مهارت فني واقعي در شرايط ديگر اجازه ميدهد!

اين بدان معني است كه در شرايط مساعد، بدون آنكه بخواهيم، مشكلات فني خود را “پنهان” ميكنيم. ولي آنها را حل نمي كنيم، تنها پنهانشان ميكنيم! و زماني كه خود را در مسابقه ميبينيم، به‌ سرعت همه چيز تغيير مي كند:

تنش رواني شروع مسابقه،

ميدان تيراندازي ( كه حتي اگر مشابه باشد تصور ميكنيم متفاوت است )،

هم-تيمي ها(كه ما انتخابشان نكرده‌ايم اما در كنار ما انتخاب شده‌اند، و برنامه مسابقه كه ممكن است مورد علاقه ما نباشد)

ارزشي “كه براي اهداف از دست داده قائل ميشويم ” ( هدف از دست داده شده در تمرين فاقد ارزش است … اما حالا ارزش دارد ! ما در مسابقه ايم… در مسابقه … درمسابقه …! يك هدف از دست داده ام سابقه مرا به خطر مياندازد…! سنگینی مسابقه جهاني روي سرماست!)

و دقيقا در بدترین موقع، مشكل “پنهان شده” فني دوباره اينجاست!

اين محيط پرفشار بيرحمانه محدويت فني ما را آشكار ميكند. بطور فزايندهاي آگاهانه يا ناآگاهانه حضورشان را حس ميكنيم، و حس اعتماد به‌ نفسمان، كه مبناي عملكرد ماست مورد حمله قرار ميگيرد … نتيجه اين است كه عملكرد ما خراب خواهد شد… و اين كاملا طبيعي است.

اگر پس از كار متمركز و عميق روي مهارت، مشكل رواني اضطراب ادامه پيدا كرد، كمك روانشناس براي مشخص نمودن مسئله مهم است. به هرحال ،اگر بخواهم منصف باشم باید بگویم که تصميم‌گيري توسط خود تيرانداز در اين مورد بسيار دشوار است.

آنچه گفته شد را با اين بيان جمع بندي مي كنيم كه ما با تعدادي موضوعات رواني در تيراندازي مواجهيم و همچنين تعدادي الگوي تمريني براي مواجهه با آنها ارايه نموده‌ايم . بياييد به كار خود براي مواجهه با موضوعات رواني در تيراندازي به طريق عملي ادامه دهيم. همانطور كه تاكنون مطمئنا متوجه شده‌ايد، تحليلهاي انجام شده گذشته تلاشي بود براي توضيح تعدادي از موضوعات مهم عملي:

اين كاملا عمومي است. باعث اشتباه (از دست دادن هدف )، حتي هنگامي كه شما آن را به ضعف رواني منتسب مي نماييد، به هر حال چيز ي بيش از يك خطاي ساده يا پيچيده فني نخواهد بود. اگر شما ضعف فنی را برطرف نماييد به طور معجزه‌آسايي، ضعف رواني ناپديد يا كاملا ضعيف خواهد شد. در طول سالهاي تمرينات، اين موضوع را بارها تجربه كرده‌ام.

تيرانداز با ذهنيت و احساس خود هر دو راهنماي كلي مثبت و منفي براي شروع خوب راند را ميسازد: تفكر مثبت:

-1 چيزهايي دارم كه بايد روي آن تمركز كنم.

-2 به هدف فكر ميكنم

-3 تصويري دارم كه بايد به جان ذهن خود بسپارم.

-4 روي كاري كه بايد انجام دهم متمركزم

-5 زمان به سرعت خواهد گذشت، جاي ي بر اي گيج ي و انحراف ني ست … و حالا نوبت تيراندازي من است.

تفكر منفي:

-1 كاري كه ميكنم و روي آن تمركز كردهام، تحت تاثير قرار دادن رقبا است.

-2 به هيچ چيز فكر نميكنم.

-3 با تفكرم سرگردانم.

-4 به خود ميگويم، “هدف را از دست نده”.

-5 به نتيجه راند خود فكر ميكنم.

-6 به نتيجه نهايي مسابقه خود فكر ميكنم.

بخشی از کتاب ” گام به گام تا موفقیت در تیراندازی اسکیت” اثر تونینو بلاسی